Campanas de Bastabales |
Compositor/Letrista |
Rosalía de Castro |
Letra |
Campanas de Bastabales,
cando vos oio tocar, mórrome de soidades. Cando vos oio tocar, campaniñas, campaniñas, sin querer torno a chorar. Cando de lonxe vos oio, penso que por min chamades e das entrañas me doio. Dóiome de dór ferida, que antes tiña vida enteira e hoxe teño media vida. Só media me deixaron os que de aló me trouxeron, os que de aló me roubaron. Non me roubaron, traidores, ¡ai!, uns amores toliños, ¡ai!, uns toliños amores. Que os amores xa fuxiron, as soidades viñeron... De pena me consumiron. Campanas de Bastabales, cando vos oio tocar, mórrome de soidades. |
Intérprete |
Amancio Prada |
Buscador
Mostrando entradas con la etiqueta poesía cantada. Mostrar todas las entradas
Mostrando entradas con la etiqueta poesía cantada. Mostrar todas las entradas
jueves, 4 de agosto de 2022
Campanas de Bastabales - Amancio Prada
Labels:
Amancio Prada,
poesía cantada,
recuerdos,
Rosalía de Castro
jueves, 3 de marzo de 2022
Ruta de estrellas - Marina Rossell y Paco Ibáñez
Ruta de estrellas |
Compositor/Letrista |
Marina Rossell |
Letra |
Tienes la luz de una estrella
allá en la frontera sobre tu camino. Tienes la luz de la aurora allá en la loma sobre tu destino. Tienes la luz de la luna allá en la colina sobre tu vestido. Tienes junto al río Bravo allá en el cerro piedra y camino. Pidiendo que: todo lo que es bueno se vuelva plateado. La brisa va murmurando que tu dolor será calmado, en esta noche tan clara. Que todo lo bueno sea plateado. Y así, así en esa paz reencontrada podrás seguir la ruta de tu estrella con pasos frescos hacia la primavera: madre de Juárez, madre de Mayo. Y así, así en esa paz reencontrada podrás seguir la luz de tu lucero en la bondad de esta noche tan clara. Para ti, madre del mundo |
Intérprete |
Marina Rossell. Paco Ibáñez |
Labels:
Marina Rossell,
Paco Ibáñez,
poesía cantada
viernes, 21 de enero de 2022
Nana de la adúltera - Rosa León
Nana de la adúltera |
Compositor/Letrista |
José Agustín Goytisolo |
Letra |
No subas mi vida, no vengas ahora que está en casa el padre del niño que llora. Ahora no, ahora no ahora no, amor mío, ahora no. El padre se viste para ir al cuartel. Padre, amante y niño me matáis los tres. Ahora no, ahora no, ahora no, amor mío ahora no. Ya se fue el papón, ya puedes subir, mi niño se duerme y yo estoy por ti. Ahora sí, ahora sí, ahora sí, amor mío, ahora sí. |
Intérprete |
Rosa León |
Labels:
José Agustín Goytisolo,
poesía cantada,
Rosa León
jueves, 4 de noviembre de 2021
El niño yuntero - Víctor Jara
El niño yuntero |
Compositor/Letrista |
Miguel Hernández |
Letra |
Carne de yugo, ha nacido Más humillado que bello, Con el cuello perseguido Por el yugo para el cuello. Nace, como la herramienta A los golpes destinado, De una tierra descontenta Y un insatisfecho arado. Entre estiércol puro y vivo De vacas, trae a la vida Un alma color de olivo Vieja y ya encallecida. Empieza a vivir, y empieza A morir de punta a punta, Levantando la corteza De su madre con la yunta. Empieza a sentir, y siente La vida como una guerra, Y a dar fatigosamente En los huesos de la tierra. Contar sus años no sabe Y ya sabe que el sudor Es una corona grave De sal para el labrador. Trabaja y mientras trabaja Masculinamente serio, Se unge de lluvias y se alhaja De carne de cementerio. A fuerza de golpes, fuerte, Y a fuerza de sol, bruñido, Con una ambición de muerte Despedaza un pan reñido. Cada nuevo día es Más raíz, menos criatura, Que escucha bajo sus pies La voz de la sepultura. Y como raíz se hunde En la tierra lentamente, Para que la tierra inunde De paz y panes su frente. Me duele este niño hambriento Como una grandiosa espina, Y su vivir ceniciento Revuelve mi alma de encina. Lo veo arar los rastrojos, Y devorar un mendrugo, Y declarar con los ojos Que por qué es carne de yugo. Me da su arado en el pecho, Y su vida en la garganta Y sufro viendo el barbecho Tan grande bajo su planta. Quién salvará a ese chiquillo Menor que un grano de avena? De dónde saldrá el martillo Verdugo de esta cadena? Que salga del corazón De los hombres jornaleros, Que antes de ser hombres son Y han sido niños yunteros. |
Intérprete |
Víctor Jara |
Labels:
MIguel Hernández,
poesía cantada,
Víctor Jara
sábado, 16 de octubre de 2021
Romance del Río Duero - Nuevo Mester de Juglaría
Romance del Río Duero |
Compositor/Letrista |
Gerardo Diego |
Letra |
Río Duero, río Duero,
nadie a acompañarte baja; nadie se detiene a oír tu eterna estrofa de agua. Indiferente o cobarde, la ciudad vuelve la espalda. No quiere ver en tu espejo su muralla desdentada. Tú, viejo Duero, sonríes entre tus barbas de plata, moliendo con tus romances las cosechas mal logradas. Y entre los santos de piedra y los álamos de magia pasas llevando en tus ondas palabras de amor, palabras. Quién pudiera como tú, a la vez quieto y en marcha, cantar siempre el mismo verso pero con distinta agua. Río Duero, río Duero, nadie a estar contigo baja, ya nadie quiere atender tu eterna estrofa olvidada, sino los enamorados que preguntan por sus almas y siembran en tus espumas palabras de amor, palabras |
Intérprete |
Nuevo Mester de Juglaría |
![]() |
domingo, 26 de septiembre de 2021
He andado muchos caminos - Joan Manuel Serrat
He andado muchos caminos |
Compositor/Letrista |
Antonio Machado |
Letra |
He andado muchos caminos he abierto muchas veredas; he navegado en cien mares y atracado en cien riberas. En todas partes he visto caravanas de tristeza, soberbios y melancólicos borrachos de sombra negra. Y pedantones al paño que miran, callan y piensan que saben, porque no beben el vino de las tabernas. Mala gente que camina y va apestando la tierra... Y en todas partes he visto gentes que danzan o juegan, cuando pueden, y laboran sus cuatro palmos de tierra. Nunca si llegan a un sitio preguntan a donde llegan. Cuando caminan, cabalgan a lomos de mula vieja. Y no conocen la prisa ni aún en los días de fiesta donde hay vino, beben vino; donde no hay vino, agua fresca. Son buenas gentes que viven, laboran, pasan y sueñan, y un día como tantos, descansan bajo la tierra. |
Intérprete |
Joan Manuel Serrat |
Labels:
Antonio Machado,
Joan Manuel Serrat,
poesía cantada
domingo, 4 de abril de 2021
Por una mirada - Amancio Prada
Por una mirada |
Compositor/Letrista |
Gustavo Adolfo Becquer |
Letra |
Por una mirada, un mundo;
por una sonrisa, un cielo; por un beso... yo no sé qué te diera por un beso. |
Intérprete |
Amancio Prada |
viernes, 26 de marzo de 2021
Libre te quiero - Amancio Prada
Libre te quiero |
Compositor/Letrista |
Agustín García Calvo |
Letra |
Libre te quiero, como arroyo que brinca de peña en peña. Pero no mía. Grande te quiero, como monte preñado de primavera. Pero no mía. Buena te quiero, como pan que no sabe su masa buena. Pero no mía. Alta te quiero, como chopo que en el cielo se despereza. Pero no mía. Blanca te quiero, como flor de azahares sobre la tierra. Pero no mía. Pero no mía ni de Dios ni de nadie ni tuya siquiera. |
Intérprete |
Amancio Prada |
sábado, 27 de febrero de 2021
Libre te quiero - Amancio Prada
Libre te quiero |
Compositor/Letrista |
Agustín García Calvo |
Letra |
Libre te quiero
como arroyo que brinca de peña en peña, pero no mía. Grande te quiero como monte preñado de primavera, pero no mía. Buena te quiero como pan que no sabe su masa buena, pero no mía. Alta te quiero como chopo que al cielo se despereza, pero no mía. Blanca te quiero como flor de azahares sobre la tierra, pero no mía. Pero no mía ni de Dios ni de nadie ni... ni tuya siquiera. Pero no mía ni de Dios ni de nadie ni... ni tuya siquiera. No, no, no, no, no no, no, no mía. No, no, no, no, no, no, ni tuya. No, no, no, no, no no, no, no mía. |
Intérprete |
Amancio Prada |
Labels:
Agustín García Calvo,
Amancio Prada,
poesía cantada
martes, 5 de noviembre de 2019
Mi niña se fué a la mar
Mi niña se fué a la mar |
Compositor/Letrista |
Federico García Lorca |
Letra |
Mi niña se fue a la mar, a contar olas y chinas, pero se encontró, de pronto, con el río de Sevilla. Entre adelfas y campanas cinco barcos se mecían, con los remos en el agua y las velas en la brisa. ¿Quién mira dentro la torre enjaezada, de Sevilla? Cinco voces contestaban redondas como sortijas. El cielo monta gallardo al río, de orilla a orilla. En el aire sonrosado, cinco anillos se mecían. |
Intérprete |
Paco Ibáñez |
Labels:
Federico García Lorca,
Paco Ibáñez,
poesía cantada,
recuerdo
miércoles, 31 de octubre de 2018
Palabras para Julia - Paco Ibáñez
Palabras para Julia |
Compositor/Letrista |
José Agustín Goytisolo |
Letra |
Tú no puedes volver atrás porque la vida ya te empuja como un aullido interminable. Hija mía es mejor vivir con la alegría de los hombres que llorar ante el muro ciego. Te sentirás acorralada te sentirás perdida o sola tal vez querrás no haber nacido. Yo sé muy bien que te dirán que la vida no tiene objeto que es un asunto desgraciado. Entonces siempre acuérdate de lo que un día yo escribí pensando en ti como ahora pienso. La vida es bella, ya verás como a pesar de los pesares tendrás amigos, tendrás amor. Un hombre solo, una mujer así tomados, de uno en uno son como polvo, no son nada. Pero yo cuando te hablo a ti cuando te escribo estas palabras pienso también en otra gente. Tu destino está en los demás tu futuro es tu propia vida tu dignidad es la de todos. Otros esperan que resistas que les ayude tu alegría tu canción entre sus canciones. Entonces siempre acuérdate de lo que un día yo escribí pensando en ti como ahora pienso. Nunca te entregues ni te apartes junto al camino, nunca digas no puedo más y aquí me quedo. La vida es bella, tú verás como a pesar de los pesares tendrás amor, tendrás amigos. Por lo demás no hay elección y este mundo tal como es será todo tu patrimonio. Perdóname no sé decirte nada más pero tú comprende que yo aún estoy en el camino. Y siempre siempre acuérdate de lo que un día yo escribí pensando en ti como ahora pienso. |
Intérprete |
Paco Ibáñez |
Labels:
José Agustín Goytisolo,
Paco Ibáñez,
poesía cantada,
recuerdo
Suscribirse a:
Entradas (Atom)